Voorbeschouwing


We vliegen met Delta van uit Brussel naar Las Vegas :
14/12/13  DL409    10u35 - 13u15  BRU - JFK
               DL1773  15u05 - 17u02  JFK - LAS
29/12-13  DL2001  10u45 - 18u34  LAS - JFK
               DL408    20u06 - 09u45 JFK - BRU  (aankomst 30/12/13)

We gaan, net zoals vorig jaar december, opnieuw met zijn drieën : mijn 2 zonen en ikzelf.

--> midden november : de route ligt, na heel wat puzzelwerk, vast. The Wave hebben we laten vallen. Dit jaar waren we er al in april en we hebben nu gekozen voor andere plaatsen.  Het vroeg ook te veel "wat als" en "stel dat we" als we eerst de loting in Kanab zouden afwachten om de rest van de reis te bepalen.

We hebben, zoals altijd, té veel voorzien en weten nu al dat we allicht niet alles zullen kunnen doen. Maar als je van dat standpunt vertrekt maakt het eigenlijk ook niet veel uit als je achteraf iets "gemist" hebt.

De voorziene dirt roads zijn de Cottonwood Canyon Road, House Rock Valley Road, White Rocks, Marlboro Point en uiteraard...euh...onze absolute favoriet na afgelopen april : de Bisti Badlands :wink: .
Voorlopig zijn alle rapporten van de road conditions goed, al zijn we ons bewust dat dit zeer snel kan wijzigen in deze periode. We hebben ondertussen gelukkig al voldoende ervaring in deze regio om op het laatste moment nog voor alternatieven te zorgen.

--> update 30 november : door de recente hevige sneeuwval zijn alle dirt roads in de regio "impassable" geworden.  Meer nog : dat staat op de pagina van de road conditions te lezen : " Note that many of the unpaved roads are impassable at this time due to recent heavy snowstorm . And we've reached that time of year when there is little or no traffic on unpaved roads. Help, if needed, may not come right away. Travelers should have emergency winter survival supplies in their vehicles, and always inform family/friends of their travel plans.".
Zodoende houden we inmiddels dus een alternatieve route achter de hand, want de kans dat bvb de Cottonwood binnen 2 weken opnieuw berijdbaar zou zijn beschouwen we zo goed als nihil...Bovendien wordt voor deze week opnieuw heel wat sneeuw voorspeld.

--> update 11 december (antwoord op mijn vraag, bij de BLM-Office in Kanab, betreffende de Cottonwood Canyon Road en House Rock Valley Road) waarbij het nu wel vast staat dat we die beide dirtroads moeten schrappen :
"We have not received road conditions from Grand Staircase-Escalante National Monument since Nov 27, but I would not risk going on any of those roads any time soon. The snow will be melting this weekend, leaving a muddy impassible mess.
Glen Canyon Information Response, Glen Canyon National Recreation Area, Rainbow Bridge National Monument, Page AZ 86040"

Vermits het overal zowat rond 17u donker is zullen we wel eens in het donker (moeten) rijden. Niet onze favoriete bezigheid in de VS, maar als het moet dan moet het maar...
We hebben er wel voor gezorgd dat we op deze dagen niet langs een scenic road zullen rijden als het donker is en/of langs een route die we al meerdere keren gereden hebben en het dus geen absolute noodzaak is om die bij daglicht te rijden.
Als we echter telkens al om 17u in het hotel zouden willen zijn, dan zijn het wel heel korte reisdagen.

Angels Landing en South Kaibab Trail zullen afhankelijk zijn van de weersomstandigheden. We zijn niet van plan om deze wandelingen te gaan doen als ze afgeraden worden door de Rangers in het Visitor Center.  Met hun, eventuele, goedkeuring, én met de juiste uitrusting (zoals spikes onder de schoenen) gaan we ons echter niet te snel laten afschrikken.


14-12-2013 Brussel - Las Vegas


We vliegen met Delta van uit Brussel naar Las Vegas :
14/12/13  DL409    10u35 - 13u15  BRU - JFK
               DL454     14u59 - 16u52  JFK - LAS

We komen, na een rustige vlucht en enkele video's op de iPad, op tijd aan in New York.
Het duurt echter bijzonder lang vooraleer er ook maar 1 valies op de bagageband verschijnt.  Als men omroept dat er "technical problems with the cargo door of the airplane" zijn beginnen we ons al een beetje zorgen te maken, temeer we slechts 1u40 layover hebben op JFK.  Op zich was dat al vrij kort, rekening houdend met het feit dat we eerst door de immigration control moeten (hier moesten we totaal niet aanschuiven, er stond slechts 1 persoon vóór ons) en de bagage opnieuw moeten inchecken via de customs.
Onze vrees werd inderdaad bewaarheid : toen er na 45min nog altijd geen enkele valies van uit Brussel op de band verschenen was begonnen de Delta-agents al om te roepen dat wie aansluitingsvluchten had, dáár prioriteit moest aan geven en dat de bagage wel zou nagestuurd worden.
We zijn dus zonder bagage door de customs gegaan en vreesden toen eigenlijk al dat we onze valiezen niet zouden terugzien diezelfde avond in Las Vegas.
Eens in het vliegtuig begon het van langs om meer te sneeuwen en JFK gaf wel een beetje een apocalyptisch beeld met al die zwaailichten van sneeuwruimers op de landingsbanen.

Daarbij kwam nog dat men elk vliegtuig moest de-icen vooraleer te kunnen opstijgen.
Dat maakte dat we met zo'n uur vertraging vertrokken van JFK, al bij al dus nog een meevaller.
Hieronder enkele impressies (niet de beste beeldkwaliteit want door een bevroren venster gefotografeerd).







Eens in Las Vegas bleek al snel dat de valiezen inderdaad niet op onze vlucht zaten.  En vermits dit de laatste was voor vandaag uit JFK kregen we dus een "overlevingspakket" overhandigd met toiletgerief, T-shirt enz.
Eigenlijk was dit allemaal niet echt nodig want al heel lang (we hebben ooit eens 2 weken (!) zonder bagage gezeten op het eiland Sint-Maarten) bevat onze handbagage alles wat we dezelfde avond én volgende ochtend nodig hebben om "te overleven"...
Toen was het tijd om onze auto te gaan ophalen.  We hadden een standaard SUV gereserveerd en hoopten op een Jeep Grand Cherokee.  Driewerf helaas, die was er niet...Maar wél een 10-tal Chevrolet Equinox.  Vermits we daar tijdens onze afgelopen juni-reis heel goede ervaringen mee hadden (behalve de barst in de voorruit) kozen we die er uit met de meeste opties.  Alle wagens hadden trouwens M+S banden, heel belangrijk zoals we afgelopen april mochten ondervinden in de Bisti Badlands en op de Million Dollar Highway.
Eerste geplande stop voor vandaag voor de Apple Store bij Las Vegas Airport.  Mijn zoon had daar vorige week online een iPhone 5S besteld en en die lag daar dan ook op hem te wachten.  Nadat alle gegevens overgezet waren van de iPod Touch naar de iPhone konden we vertrekken naar het hotel voor een welverdiende nachtrust.
We waren toen ongeveer 22u op de been...

We zijn al meerdere keren op The Strip en/of in Freemont Street blijven slapen en daarom kozen we nu gewoon een hotel dicht bij de luchthaven.  Snel ter plaatse en morgen ook snel "on the road" zonder ons nogmaals te vergapen aan al de bling-bling van The Strip...Dit was althans het plan.  Nu moeten we morgen eerst nog eerst naar de luchthaven om de valiezen op te halen...


Het weer : New York : sneeuw , Las Vegas : zacht

Overnachting in La Quinta Inn & Suites Las Vegas Airport South
Aantal km gereden : 10

15-12-2013 Las Vegas - Valley of Fire - Springdale




--> alle "road"-video's op deze pagina worden aan 1,5x de werkelijke snelheid weergegeven <--

Zoals gebruikelijk na een vlucht naar het westen worden we heel vroeg wakker.  Vandaag al om 4u30. En eigenlijk vinden we dan niet eens zo erg want tenslotte zijn we hier niet om 2 weken in ons bed te liggen, maar wel om zoveel mogelijk te zien.  Bijkomende reden dat we er vandaag liefst vroeg uit waren is dat we vanavond al een uur "verloren" omdat we van Nevada naar Utah reden en dus in een andere tijdzone terecht kwamen.  We moesten onze klok dus een uur doordraaien.

Ook The Strip en Las Vegas McCarran Airport zien we ontwaken door het venster van onze kamer.


We gaan om 6u30 en na het bijwerken van de blog verlaten het hotel om 9u.
Vermits de bagage gisteren niet mee was moesten we dus vandaag terug naar de luchthaven.  Via de App van Delta hadden we gezien dat de valiezen inderdaad op de vlucht zaten die vandaag om 10u45 zou aankomen.
We zijn dan maar eerst nog wat aankopen gaan doen zodat we goed voorzien van spijs en drank kunnen vertrekken richting ons eerste bezoek : de Valley of  Fire.
Gelukkig verliezen we niet al te veel tijd op de luchthaven en hebben we onze bagage al om 11u20.
Dan gaat het rechtstreeks naar Valley of Fire.

We rijden deze keer niet via de snelweg, maar kiezen de veel mooiere Northshore Road. Soms zien we eens Lake Mead, maar de hoofdreden waarom we deze weg nemen is dat we al een voorsmaakje krijgen van Valley of Fire.



Als opwarmertje voor de komende weken lopen we onze eerste "trail", de Northshore Summit Trail.


We nemen hier ook al meteen onze eerst lunch "with a view".




En het is ook een gelegenheid om onze auto voor de komende 2 weken op de gevoelige plaat vast te leggen.


We volgen de Northshore Road en merken aan de omgeving dat we dichter en dichter bij Valley of Fire komen.



We zien zelfs een zo goed als perfecte kopie van de bekende Elephant Rock van Valley of Fire.


We rijden het laatste stuk van de Northshore Road en komen aan bij Valley of Fire.



Het State Park ligt op zowat een uur rijden van Las Vegas en heel wat inwoners van deze stad hebben allicht nog nooit van dit natuurpareltje gehoord.  Maar die hebben allicht ook andere interesses...
De toegang is 10 dollar per wagen maar er zijn geen ticket offices (degene waar we op het einde van bovenstaande video langsrijden zijn die voor het verlaten van Lake Mead Recreation Area (toegang inbegrepen in een National Park Annual Pass), hier moet men dus gepast geld hebben.
We stoppen bij de parking bij Elephant Rock om 10 dollar in een enveloppe te steken, de gegevens van onze auto op de enveloppe te schrijven, het dubbel af te scheuren (komt op ons dashboard) en de enveloppe in een bus te laten vallen.

Valley of Fire dankt zijn naam aan de vuurrode rotsformaties, die in het vroege ochtendlicht of late avondlicht opgloeien alsof ze in brand staan. Verschillende rotsformaties hebben bizarre vormen, zoals Elephant Rock, die inderdaad wat weg heeft van een olifant, en de Beehives, die lijken op versteende bijenkorven. Door erosie zijn overal scheuren en gaten in de relatief zachte zandsteen ontstaan, waardoor het hele gebied is bezaaid met kleine arches.
Valley of Fire is ontstaan doordat gigantische hoeveelheden materiaal, hele bergen soms, zijn verdwenen door erosie. En dit is een heel indrukwekkende gedachte als men in het park vertoeft.

We waren hier vorig jaar ook al (zie onze blog april 2012) en toen was dat bijzonder goed bevallen. Omdat we toen al vonden dat er hier veel meer te zien was dan hetgeen we in dat korte tijdsbestek voorzien hadden was het snel duidelijk dat we hier ooit zouden terugkomen. Nu hadden we heel wat meer voorbereiding in ons bezoek gestoken, maar door de bagageperikelen hebben we toch weer bijlange niet kunnen doen wat we van plan waren, nl een ganse dag in het park doorbrengen.
We hebben ons noodgedwongen moeten beperken tot de plaatsen waarvan we vermoedden dat ze het meest fotogeniek waren.  En zelfs na het verdwijnen van de zon zien bepaalde plaatsen er nog behoorlijk indrukwekkend uit (of misschien nét om die reden)...

We rijden ineens door naar de Loop Road.










Piano Rock.

Overal waar we hier kijken zien we de meest bizarre vormen in de door de namiddagzon vuurrood gekleurde rotsen.  Valley of Fire doet zijn naam alle eer aan. 














Vervolgens gaan we op zoek naar een goed verborgen pareltje : Windstone Arch.



Deze plek ligt heel dicht bij de weg, maar toch bijzonder goed verborgen.  Ze werd bekend na de publicatie van het boek "Valley of Fire - The story behind the scenery" van David Muench.
Erosie heeft een tunnel gemaakt in de rots en tegelijkertijd een prachtige arch gecreëerd.  En als toetje zijn op de achtergrond precies cliff dwellings te zien.



Hierna rijden we, via de parking bij de Beehives, naar de White Domes Road en stoppen bij Rainbow Vista Point.






De Whites Domes Road is een prachtige weg die eindigt bij de White Domes Trailhead.



Hier moeten we deze keer echter niet zijn en we rijden terug tot bij Parking Lot #3 want hier willen we één en ander gaan bekijken.



In deze omgeving zijn sommige van de mooiste structuren en kleurlijnen te vinden van gans het park.
We gaan op zoek naar de Fire Cave, maar ook onderweg zien we heel mooie kleuren, die volledig verschillen naargelang ze al in de schaduw of  nog in de zon liggen.



En we zijn hier blijkbaar niet alleen...


We komen bij The Fire Cave die uit verschillende, bijzonder fragiele arches bestaat.





Vervolgens komen we bij de heel kleurrijke Thunderstorm Arch.





Gans de omgeving is hier van een unieke schoonheid, allicht ook omdat we nu al in "the blue hour" zijn.


We komen bij Crazy Hill, waarschijnlijk één van de meest merkwaardige, maar ook één van de minst gekende plaatsen van het park.


We kijken ons de ogen uit hoe het precies lijkt of een schilder heeft hier zijn gigantisch kleurrijk doek laten vallen.


Ons laatste doel voor vandaag is de Fire Wave.  En als we er nog willen zijn vóór het helemaal donker wordt moeten we echt opschieten want het is nog een flink stuk stappen.

The Fire Wave tijdens The Blue Hour...



 


En met een heerlijke volle maan er pal boven op.







En als de maan, even, achter de rotsen verdwijnt is het voor ons ook hoog tijd om te vertrekken.  Gelukkig is het overigens volle maan want het is inmiddels aardedonker geworden.


Toen moesten we nog 2u rijden naar Springdale en bovendien de klok een uur doordraaien.

Daar waar we de ganse dag in T-shirt gelopen hadden (17 graden en wolkenloze lucht) begonnen we vanaf Mesquite (amper een uur rijden van Valley of Fire) al meer en meer sneeuw te zien.
In Springdale (aan de ingang van Zion NP) ligt er heel veel sneeuw (de grootste hoeveelheid in 30 jaar wist men ons hier te vertellen).  Niet enkel op de heuvels, maar ook op de parkings enz.
Wat ons echter nog het meest verbaasd heeft is de bijzonder weelderige kerstversiering die overal aanwezig is.  Niet zozeer die kerstversiering op zich,  maar wel omdat we helemaal niet weten voor wie ze bedoeld is...we zijn hier immers zo goed als helemaal alleen.  In ons hotel La Quinta Inn (nieuw sinds maart en behoorlijk groot) zijn er...3 kamers bezet.
Wat een contrast met de drukte die hier meestal heerst.  Morgen wordt het dus allicht een bijzondere ervaring met Zion zo goed als voor ons alleen...

Het weer : gans de dag wolkenloze hemel en 17°.  Maar hier, in Zion heel veel sneeuw en -2°C (om 20u).

Overnachting in La Quinta Inn & Suites
Aantal km gereden : 396