29-12-2013 Las Vegas - Brussel


We vertrekken om 8u30 met de shuttlebus van het hotel naar de luchthaven.
Het is op dat uur nog bijzonder rustig op de baan in Las Vegas en we zijn dan ook binnen het kwartier aan de vertrekhal.
Bij Delta gebeurt het inchecken allemaal via kiosken en dat gaat heel vlot.  We houden nog wat tijd over om een ontbijt te nemen.

Vlucht DL660 vertrekt precies op tijd om 10u45 richting New York JFK.

We zien hoe Las Vegas bij elk bezoek weer groter wordt en men de huizen precies ook steeds nóg dichter bij elkaar probeert te plaatsen.


We vliegen oa over de Hoover Dam en de Mike O'Callaghan–Pat Tillman Memorial Bridge.



En we zien hoe de Colorado rivier geduldig zijn werk van erosie voortzet.

 

De piloot weet ons alvast te melden dat we een halfuur vroeger dan voorzien zullen aankomen.
En inderdaad, na een vlucht van iets minder dan 4u landen we om 18u35 (PT) op JFK.  Het is echter zó druk op JFK dat het nog liefst 30 minuten duurt vooraleer we effectief bij de gate zijn.  De piloot sluit dan ook af met een kwinkslag : "I hope you enjoyed our sightseeing trip of JFK..."
Vermits we ook nog eens moeten veranderen van terminal wordt dit hollen om onze volgende vlucht DL408 naar Brussel te halen.  Die vertrekt immers om 20u06 en het inchecken begint om 19u15.
Maar het is geen enkel probleem en ook nu vertrekken we stipt op tijd.
Ook hier weer roept de piloot om dat de vlucht veel korter zal zijn dan gepland dankzij de stevige rugwind.
Nou, dat die rugwind zó stevig zou zijn hadden we toch ook niet verwacht...


Na een rustige vlucht, een film op de iPad en een hazenslaapje landen we om 09u00 in Brussel, 45 minuten vroeger dan voorzien.


Samenvatting van deze reis
Zoals bij elke reis werd alles goed voorbereid, vooral inzake alternatieven als de weers/weg-omstandigheden ons zouden verhinderen om onze planning te volgen.
In de 2 weken vóór ons vertrek werd de regio gegeseld door 2 Arctic Storms zoals ze er nog nooit meegemaakt hadden.  Het ene kouderecord na het andere werd dan ook gebroken.  Dit gepaard met een pak sneeuw noopte ons vóór vertrek al zo goed als alle geplande dirt roads te schrappen.
Omdat de omgeving van Moab ons zó beviel in dat sneeuwlandschap hebben we ter plaatse ook beslist om niet naar New Mexico te rijden (Bisti Badlands) en daar eventueel het risico te lopen dat het gebied niet toegankelijk zou zijn.  Veel liever bleven we dan een dag langer in Arches/Canyonlands.  En dát, in combinatie met kerstavond in Ouray, hebben we ons absoluut niet beklaagd.
De Million Dollar Highway met de pakken sneeuw en de staalblauwe lucht was immers een absoluut hoogtepunt.

The Lottery voor The Wave was een prettige verrassing om ons nummer als eerste uit de trommel te zien halen, ook al omdat we er eigenlijk gewoon naar toe gingen omdat mijn oudste zoon The Wave nog niet gezien had en 'we toch in de buurt waren'...

We zijn nu al meerdere keren in de regio geweest maar om al die gekende plekken nu in de winter, mét sneeuw, te zien is zonder discussie iets waar we hoegenaamd geen spijt van hebben, in tegendeel zelfs.  Het gaf nog zó veel meer dynamiek aan de landschappen en liet de rode kleuren nog veel beter uitkomen. 

Maar veruit hét grootste pluspunt van deze reisperiode was de rust en kalmte.  In die anders dikwijls zo drukke, zelfs hectische, Nationale Parken waren we nu soms zo goed als alleen.
Zowel in Zion, als Bryce en Arches/Canyonlands hebben we amper iemand gezien.  Chesler Park hadden we zelfs helemaal voor ons alleen. Heerlijk.

Wat een ontnuchtering dan ook om bij de Grand Canyon weer bijna onder de voet gelopen te worden door horden, met bussen aangevoerde en met fototoestellen behangen medemensen.  Als je dan denkt dat iedereen op de foto geweest is en je dus eindelijk zelf een foto kan nemen beginnen ze nog aan combinaties : meneer x met mevrouw y, meneer x en y met mevrouw z en ga zo maar door.  Zich daarbij niet bewust zijnde van het feit dat het enige waar het om draait, nl het landschap, aan het oog onttrokken wordt door hun witte hoedjes...
Brave mensen zijn het, maar soms een nachtmerrie voor de fotograaf.

Alle hotels voldeden aan de verwachtingen, ook al omdat we nergens last hadden van "burenlawaai".
Enige, min of meer verwachte, uitzondering was de Super 8 Las Vegas Strip.  Dit hotel dient absoluut dringend grondig gerenoveerd te worden.  Maar wij hadden het gekozen omwille van de "betaalbare-Las-Vegas-weekend-prijzen", de wandelafstand tov The Strip en de airportshuttle.

We hebben opnieuw heel wat energie gestoken in het dagelijks bijhouden van de blog, soms (meestal) zochten we daardoor weer veel te laat ons bed op, maar we blijven dit systeem veel beter vinden dan achteraf, bij thuiskomst, alles te zitten neerpennen.  Op dat ogenblik is men totaal niet meer in dezelfde sfeer als de dag zelf en weet men ook niet meer precies hoe men die dag beleefd heeft.
We zullen dus ook in de toekomst proberen om ze verder te doen.
Enkel het uitzoeken en uploaden van vele foto's is soms problematisch, ook al omdat niet elk hotel een even snelle internetverbinding heeft.  Al moeten we zeggen dat ook daarin heel wat veranderd/verbeterd is tov enkele jaren geleden.
Een motivatie om zo verder te doen is ook het zien oplopen van het bezoekersaantal tot +/- 4000 op amper 2 weken tijd.
Bedankt ook aan iedereen voor de vele reacties, zowel persoonlijk als via de blog, mail en het Alles Amerika Forum.

De blog wordt de komende dagen/weken geleidelijk aangevuld met foto's en video's.  Opnieuw hebben we heel wat GoPro video's van op de voorruit en ook die zullen in de blog ingepast worden.
 Foto's van deze, én vorige reizen, zijn ook te zien op Flickr en de video's op het Youtube-kanaal  Sandbox2ofcrysis

Tot een volgende reis (en dit zal waarschijnlijk niét de Hurtigruten worden maar wél opnieuw het Zuidwesten...).


Geen opmerkingen:

Een reactie posten