om 7u zaten we al aan het ontbijt....helemaal alleen. Bizarre ervaring en eigenlijk de eerste keer dat we zoiets meemaken tijdens een rondreis in de VS.
Als we terug naar de kamer gaan is het uitzicht weeral helemaal anders en Zion kleurt in een warme gloed...ondanks de temperaturen ver onder het vriespunt.
Na nog wat gebabbeld te hebben met de hotelmanager vertrekken we omstreeks 9u richting het Visitor Center.
Daar wilden we ons gaan informeren omtrent de toegankelijkheid van de hike naar Angels Landing.
Angels Landing is de
naam van een uiterst smalle rotspunt "it's so
small only an angel could land on it".
Vooral het laatste deel van de
wandeling naar de top is uiterst gevaarlijk met een pad dat amper een
halve meter breed is boven een afgrond, aan beide zijden, van 360 meter.
Die hike stond een 3-tal maand geleden nog in de top-15 van de meest uitdagende wandelingen ter wereld...onder normale weersomstandigheden...maar dat was vandaag niet bepaald het geval sinds de grote hoeveelheid sneeuwval gedurende de laatste 2 weken.
We wilden daar dus absoluut niet aan beginnen zonder ons vooraf goed geïnformeerd te hebben in het Visitor Center.
Nu, erg veel wijzer werden we daar echter niet. Het enige antwoord dat we kregen was dat het "snowy and icy" was en "take care and look out"...
Ik had voor alle 3 spikes voorzien voor onder onze schoenen en we besloten het er maar op te wagen, we konden immers altijd rechtsomkeer maken als het té tricky werd.
Maar eerst waren we nog iets anders van plan wat maar gedurende korte tijd mogelijk is : het met de eigen wagen rijden van de volledige Scenic Drive, iets wat slechts toegestaan is tussen 1 december en 1 april. Daarbuiten dient men gebruik te maken van de gratis Shuttlebussen.
Helemaal alleen... |
The Virgin River |
The Watchman |
The Court of the Patriarchs |
The Virgin River |
The Temple of Sinawava |
The Great White Throne |
The Great White Throne |
Toen was het tijd voor het echte werk, nl de hike naar Angels Landing, of althans de poging tot...
We parkeren aan de Zion Lodge (busstopplaats The Grotto) en pakken ons in als Eskimo's om aan de tocht te beginnen. We moeten immers ook door Refrigirator Canyon en zelfs in de zomer is het hier altijd fris, dus nu zal het beslist ijskoud zijn...Om 10u vertrekken we.
We steken de brug van de Virgin River over. Er ligt hier, vanaf de parking, al voortdurend sneeuw en ijs op het pad en we kunnen onze spikes al heel goed gebruiken.
Als we echter in de zon beginnen te lopen verdwijnt de sneeuw als...inderdaad, sneeuw voor de zon en blijkt het eigenlijk een volledig verhard pad te zijn. Hopsakee, daar gaan de spikes al terug in de rugzak. En niet enkel dit verdwijnt in de rugzak, ook de handschoenen en muts volgen heel snel. We beginnen immers aan het eerste zware stuk van hike, nl een aantal switchbacks waarbij we in vrij korte tijd heel wat hoogtemeters overwinnen. In één van de bochten verdwijnt ook al vest én de windstopper in de rugzak. Nu dragen we enkel nog een thermisch T-shirt en quick-dry poloshirt.
En hoe ongeloofwaardig het ook klinkt, maar ook in Refrigirator Canyon was het een heerlijke temperatuur. Aan onze outfit wordt er dan ook niets veranderd, die blijft zomers...
Dan komen we bij het steilste stuk van het eerste gedeelte van de hike : Walters's Wiggles : 21 switchbacks. Hier ligt wel opnieuw heel veel sneeuw op het pad, maar dit is niet echt glad en de spikes blijven in de rugzak. Onderstaande 2 foto's werden genomen op de terugweg.
We komen bij het einde van het eerste stuk van de hike : Scout's
Overlook. Dit is een vrij vlak stuk met een fantastisch uitzicht over
Zion Canyon.
Hier staat een Ranger die ons nog wat uitleg geeft en die ons ook duidelijk maakt dat het tweede stuk van de hike bijlange zo "gemakkelijk" niet meer is en heel wat concentratie zal vergen omwille van de sneeuw en ijs die vanaf hier het "pad" volledig bedekken. Scout's Overlook is ook het punt waar mensen met hoogtevrees of beperkte fysieke conditie alsnog kunnen beslissen om af te zien van de hike naar het eindpunt, Angels Landing. Euh...afzien van het laatste stuk??? Daarvoor zijn we toch niet helemaal tot hier gelopen? We laten onze wandelstokken hier achter want verder hebben we er toch enkel maar last van vermits we beide handen zullen nodig hebben om ons aan de kettingen vast te houden.
We vertrekken dus vol goede moed, maar ons ook terdege bewust van het gevaar dat hier om elke hoek kan loeren. Alhoewel...veel hoeken zijn er hier niet, enkel maar stukken met behoorlijke stijgingspercentages, wetende dat men over de laatste 800m nog 150m stijgt.
Onze handschoenen hebben we inmiddels weer aangetrokken. Niet omdat het koud is, bijlange niet zelfs, het is een zalige winterzon die ons behoorlijk laat zweten. We hebben ze echter aangetrokken omdat de kettingen ijskoud zijn en we op die manier onze handen beschermen. Onnodig te zeggen dat we ook onze spikes opnieuw over onze schoenen getrokken hebben, want zonder kom je hier echt niet verder.
Heel erg mooi om te zien en leuk om te kunnen lezen. Heel veel plezier nog samen. Ik volg jullie verhalen op de voet.
BeantwoordenVerwijderenGroetjes Jolanda (usa forum).
Wauw! Zion in de sneeuw is echt knap!!! :-)
BeantwoordenVerwijderenWauw wat mooi Zion in de sneeuw, Angels landing lijkt me zonder sneeuw al eng, respect hoor!
BeantwoordenVerwijderenIk heb genoten van het verslag en de schitterende foto's. WOW wat is Zion prachtig in de sneeuw.
BeantwoordenVerwijderenRespect dat jullie deze wandeling in de sneeuw hebben gehad, no way dat ik dat zo durven.
Gr.
Reny (AA forum)
Wij vonden het veel veiliger dan in de zomer als er ganse buslandingen onervaren "wandelaars" naar boven trekken en aan die kettingen hangen. Wij waren er helemaal alleen en konden de kettingen altijd vasthouden. Bovendien zorgden onze spikes ook voor heel wat grip op de sneeuw en het ijs. We zijn er ook niet aan begonnen zonder eerst raad te vragen aan de Rangers en die gaven ons groen licht.
Verwijderen